Αγαπητή Ναντίν,
Με λένε Τίνα και είμαι 15 χρονών. Με την κολλητή μου την Ελπινίκη γνωριζόμαστε από το δημοτικό και είμαστε πολύ φίλες μέχρι σήμερα. Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ και πάντα υποστηρίζουμε και βοηθάμε η μία την άλλη. Η περίπτωση αυτή όμως, είναι διαφορετική. Με την Ελπινίκη ξεκινήσαμε ρυθμική από μικρές περισσότερο για χόμπι, για γυμναστική και για χαλάρωση από το διάβασμα. Η Ελπινίκη όμως, αποδείχτηκε πραγματικό ταλέντο στο άθλημα και οι επιδόσεις της ήταν εξαιρετικές. Έτσι η δασκάλα μας τής πρότεινε να ασχοληθεί επαγγελματικά, πράγμα στο οποίο συμφώνησαν και οι γονείς της. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως, η Ελπινίκη δέχεται υπερβολική πίεση, κατά τη γνώμη μου, για τη ρυθμική και έχει αδυνατίσει σε ανησυχητικό βαθμό. Πρόσφατα μου είπε ότι είναι 32 κιλά!! Αρνείται να βγάλει τη ζακέτα της μπροστά μας επειδή το χέρι της είναι όλο κόκαλα και όταν την αγγίζουμε τραβιέται μακριά μας. Είμαι σίγουρη ότι πάσχει από νευρική ανορεξία. Όταν της το είπα, μου είπε ότι τρώει όσο χρειάζεται, όμως όταν βγαίνουμε έξω τρώει μόνο σαλάτα και αυτή με το ζόρι και δεν έχει φάει ποτέ της παγωτό!!! Πήρα την απόφαση να ενημερώσω την ψυχολόγο του σχολείου, η οποία μου είπε πως σίγουρα πάσχει από νευρική ανορεξία και να την πείσω να πάει να της μιλήσει. Όταν το είπα στην Ελπινίκη έγινε έξαλλη και μου είπε πως είναι καλά, δεν χρειάζεται να δει κανέναν και να μην ανακατεύομαι. Το είπα και στη μητέρα μου, η οποία λόγω της φιλίας της με τη μητέρα της φίλης μου, την πήρε τηλέφωνο και η απάντηση που εισέπραξε από εκείνη ήταν ότι η κόρη της δεν πρέπει να τρώει πολύ λόγω της ρυθμικής και να μην ασχολούμαστε αλλά να κοιτάμε τη δουλειά μας. Από εκείνη την ημέρα η Ελπινίκη δεν μου μιλάει, ούτε έρχεται από το σπίτι να πάμε μαζί στο σχολείο, όπως συνηθίζουμε και χτες λιποθύμησε στο διάλειμμα! Πώς να το χειριστώ; Δεν θέλω να χάσω τη φίλη μου – κυριολεκτικά και μεταφορικά…
Τίνα
Αγαπητή Τίνα!
Το πρόβλημα που μας περιγράφεις είναι από τα σοβαρότερα ζητήματα υγείας που μαστίζουν την κοινωνία μας και ιδιαίτερα για τα κορίτσια που βρίσκονται σε νεαρή – εφηβική ηλικία. Χαίρομαι που μπορούμε μέσα από αυτήν τη στήλη ν’ αγγίξουμε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, αν και εννοείται πως δε χρίζομαι αρμόδια… πάντως θα προσπαθήσω να φωτίσω τις πτυχές αυτού του προβλήματος και μακάρι να μπορέσουμε να βγάλουμε από το σκοτεινό μονοπάτι της ανορεξίας και την Ελπινίκη αλλά και οποιοδήποτε άλλο άτομο πάσχει απ’ αυτήν.
Συχνά τα νεαρά κορίτσια παρασύρονται από τον ενθουσιασμό τους για δόξα και αναγνωρισιμότητα και θυσιάζουν τη σωματική και ψυχική τους υγεία, φέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Δυστυχώς το χαρακτηριστικό αυτής της ασθένειας είναι ότι ο πάσχων δεν το παραδέχεται, βρίσκεται σε άρνηση, καθώς θεωρεί το βάρος και την εμφάνισή του φυσιολογική. Αυτό δυσχεραίνει τον χειρισμό από τον περίγυρό του. Σ’ αυτήν τη θέση βρίσκεσαι κι εσύ με τη φίλη σου γι’ αυτό απαιτούνται λεπτές, διακριτικές κινήσεις, που δεν θα επηρεάσουν την ψυχολογία της φίλης σου. Κατανοώ ότι νιώθεις πως ‘μέρα με τη ‘μέρα τη χάνεις, αλλά θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι να την πείσεις να επισκεφτεί έναν ειδικό διατροφολόγο. Σίγουρα εκείνος θα την καθοδηγήσει σωστά, αν και πολύ φοβάμαι ότι εφόσον έχει αρχίσει να λιποθυμά, η κατάστασή της γίνεται επικίνδυνη και ίσως χρειαστεί η εισαγωγή της σε νοσοκομείο, όπου με την κατάλληλη ψυχολογική και ιατρική φροντίδα να μπορέσει να το ξεπεράσει.
Πρέπει να την πλησιάσεις φιλικά, μη δείξεις την αγωνία σου ούτε την κρισιμότητα της κατάστασής της από την αρχή! Αυτό θα την εξοργίσει και θα σε απομακρύνει πάλι. Κέρδισε την εμπιστοσύνη της, σκέψου ότι τη γνώρισες σήμερα και προσπαθείς να κερδίσεις μια θέση στη καρδιά της, να γίνεται φίλες από την αρχή. Πρέπει να σε νιώσει ουσιαστικά δίπλα της και όχι στο αντίπαλο στρατόπεδο. Δείξε της ότι τη νοιάζεσαι πραγματικά και το μόνο που θέλεις είναι μια Ελπινίκη δυνατή και υγιή, που μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να τους εντυπωσιάσει όλους με τις χορευτικές της ικανότητες. Σε έχει ανάγκη Τίνα μου, απλά έχει τυφλωθεί από τον υπερβολικό της ζήλο να μην απογοητεύσει κανέναν. Ο αγώνας που θα δώσει, θα κρίνει στην κυριολεξία τη ζωή της και εσύ οφείλεις για τις στιγμές που έχετε περάσει να είσαι ο συνοδοιπόρος της.
Το ίδιο μπορεί να κάνει και η μαμά σου από την πλευρά της, πλησιάζοντας και συζητώντας με τη μαμά της Ελπινίκης. Η στάση της μητέρας της δεν είναι καθόλου σωστή και είναι σε μεγάλο βαθμό η πηγή του προβλήματος της φίλης σου. Είναι σημαντικό να κατανοήσει η οικογένειά της το πρόβλημα και να γίνει αρωγός της. Θα δεις ότι ο διάλογος κάνει θαύματα και θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στην ανάγκη μίλησε διακριτικά στην ψυχολόγο του σχολείου να καλέσει τη μητέρα της η ίδια στο σχολείο για μια κατ’ ιδίαν συζήτηση. Το παν είναι η Ελπινίκη να καταλάβει ότι εσύ δεν τη βλέπεις ανταγωνιστικά, δεν τη ζηλεύεις αλλά θέλεις να τη βοηθήσεις ώστε να φτάσει στις διακρίσεις που ονειρεύεται… Χρειάζεται μεθοδικότητα αλλά και αμεσότητα καθώς κάθε ‘μέρα που κυλά είναι εναντίον της.
Και κορίτσια μου! Το παν – πιστέψτε με! – δεν είναι η εμφάνιση. Τώρα μπορεί να σας ακούγεται τετριμμένο αλλά κανείς δεν ελκύεται από ένα ανορεξικό σώμα. Το σώμα μας είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Μπορούμε ν’ απολαύσουμε το φαγητό μας – σε λογικά πάντα πλαίσια – και γιατί όχι να έχουμε και τις καμπύλες μας! Απορρίψτε λοιπόν τα σκελετωμένα πρότυπα και απλά ακολουθείστε έναν υγιεινό τρόπο ζωής χωρίς ακρότητες. Τινάκι μου… η αποστολή σου είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά εύχομαι να τα καταφέρεις και γρήγορα να έχεις κοντά σου τη φίλη σου όπως παλιά…
Να ξέρεις ότι είσαι λαμπρό παράδειγμα γνήσιας φιλίας και η σκέψη μου θα σε συντροφεύει…
Φιλικά,
Ναντίν!
