Ο κορυφαίος κινηματογραφιστής και πολλάκις βραβευμένος με Όσκαρ, Στίβεν Σπίλμπεργκ, σκηνοθετεί τους επίσης βραβευμένους με Όσκαρ Μέριλ Στριπ και Τομ Χανκς σε ένα αριστουργηματικό, δημοσιογραφικό δράμα που εξιστορεί τα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι του 1971 στην Αμερική, γύρω από τη δημοσιοποίηση των απόρρητων φακέλων του Πενταγώνου, με αποκαλύψεις, σκάνδαλα και κυβερνητικές συνωμοσίες.

Είναι η πρώτη φορά που έχουμε μια τέτοια συνάντηση “γιγάντων” στη μεγάλη οθόνη με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα αριστούργημα που σε καθηλώνει από το πρώτο frame μέχρι το τελευταίο. Δεδομένου ότι το «The Post» ετοιμάστηκε σε ελάχιστο χρόνο (ο Σπίλμπεργκ είχε ξεκινήσει ήδη το «Ready Player One»), φαίνεται απόλυτα δουλεμένο και προσεγμένο με καταπληκτική φωτογραφία και δυνατές σκηνές. Άλλωστε «δεν μπορούσε να καθυστερήσει δύο ή τρία χρόνια. Είναι μια ιστορία που οφείλαμε να πούμε σήμερα», είπε ο σκηνοθέτης, συγκρίνοντας την πολιτική κατάσταση του 1971 με τη σημερινή έξαρση των fake news, την εκλογή του Τράμπ ως Προέδρου της Αμερικής, τον λαϊκισμό, τη διαφθορά της εξουσίας, την παραπληροφόρηση και την κρίση στη δημοσιογραφία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν, κατά τον Σπίλμπεργκ, ο οποίος τόνισε το πόσο αναγκαίο είναι να ασκείται σωστά το λειτούργημα του δημοσιογράφου στις ‘μέρες μας.

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι, όπως πάντα, άπιαστος στις λεπτομέρειες και τον διαφορετικό τρόπο θέασης, προβολής και αφήγησης των σημαντικών γεγονότων, πράγμα που διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη ταινία από αντίστοιχες κλασικές (βλέπε π.χ. το “Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου” του Άλαν Πάκουλα). 

Για ‘μένα η ταινία μπορεί να επικεντρώνεται στους Φακέλους του Πενταγώνου για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τον ερχομό τους στο φως, όμως παράλληλα πραγματεύεται και αναλύει σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής, όπως την ισότητα των φύλων στους χώρους εργασίας, τη θέση της γυναίκας, που παραγκωνιζόταν και αντιμετωπιζόταν ως “αόρατη” στον ανδροκρατούμενο χώρο των ΜΜΕ, τη σχέση με την οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον, τον ανταγωνισμό των μίντια και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ασκείται η δημοσιογραφία, όντας ανεξάρτητη από κυβερνητικές πρακτικές ή προσωπικές σχέσεις εκδοτών ή δημοσιογράφων με στελέχη της κυβέρνησης. Η ταινία εκθειάζει ακόμα τη σημασία της ομαδικής δουλειάς και τη συνεργασία, που πάντα πετυχαίνει, όταν είναι υγιής.

Τομ Χάνκς

Εις ότι αφορά τις ερμηνείες, ο Τομ Χανκς, ως Μπεν Μπράντλι, είναι εξαιρετικός. Ο Μπράντλι ασκεί τη δημοσιογραφία όπως ορίζει ο κώδικας δεοντολογίας… με τεκμηριωμένη έρευνα, πολλή μελέτη, ακεραιότητα, αξιοπρέπεια, σεβασμό και σθένος. Αφήνει στην Γκράχαμ (μια γυναίκα) να πάρει την τελική απόφαση, πράγμα καινοτόμο για την εποχή αλλά δίκαιο. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον ηθοποιό σ’ αυτόν τον ρόλο. Ο Χάνκς λακωνικός, αυστηρός αλλά και φιλικός, όπου χρειάζεται, με έξυπνες ατάκες, δείχνει περίτεχνα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ασκείται η δημοσιογραφία από εκείνους που δεν την αντιμετωπίζουν ως μια απλή εργασία, αλλά ως λειτούργημα, ως ευθύνη απέναντι στη δημοκρατία.

Μέριλ Στριπ

Εξίσου κορυφαία και συγκλονιστική είναι και η ερμηνεία της Μέριλ Στριπ στα 68 της που σίγουρα προκαλεί δέος. Και υπέροχη η χημεία της με τον Χανκς. Η Γκράχαμ, που υποδύεται, είναι μια αφελής γυναίκα που ανέλαβε τα ηνία της εφημερίδας μετά τον θάνατο του πατέρα και του άνδρα της και φυσικά λειτουργεί πάντα υπό την καθοδήγηση των συμβούλων της. Η ηθοποιός με χάρη αριστοκράτισσας, με τρεμάμενη φωνή, αγχώδεις κινήσεις και απλανές βλέμμα, όταν βρίσκεται σε σύγχυση, αντιμετωπίζει τις προκλήσεις υπερβαίνοντας τον εαυτό της και ρισκάροντας τα πάντα στον αγώνα της αλήθειας και της δημοκρατίας χωρίς να το βάζει κάτω ή να δειλιάζει, φτάνοντας να γίνει η ηγέτης που άξιζε να είναι.

Κλείνοντας, η δημοσιογραφία είναι απαιτητική και δύσκολη δουλειά και χρειάζεται δεξιότητες και γερό στομάχι. Δεν νομίζω ότι έχω ταυτιστεί ποτέ περισσότερο με το πνεύμα αυτής της ταινίας, που αποτελεί μια ωδή στη δημοσιογραφία, στους μικρούς “ήρωες” της καθημερινότητας που βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις ανάγκες, τα συμφέροντα και την προσωπική τους ζωή, ρισκάροντας τα πάντα για την αλήθεια. Μια ανατριχιαστικά αληθινή ταινία με τη μοναδική απόδοση και ματιά του σπουδαίου Σπίλμπεργκ για τη δημοσιογραφία που καλούμαστε να υπηρετήσουμε, που αγαπάμε και που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4,2/5

Λίγα λόγια για το έργο…

Σε όλη τη διάρκεια της Αμερικάνικης ιστορίας, υπήρξαν σημαδιακές στιγμές, στις οποίες απλοί πολίτες έπρεπε να αποφασίσουν αν άξιζε να ρισκάρουν τα πάντα – τρόπο ζωής, φήμη, κοινωνικό στάτους, ελευθερία – προκειμένου να κάνουν αυτό που πίστευαν ότι είναι το σωστό και το απαραίτητο για να προστατέψουν το Σύνταγμα και την ελευθερία του κράτους. Με το “The Post: Απαγορευμένα Μυστικά”, o Στίβεν Σπίλμπεργκ ανασύρει μια τέτοια στιγμή. Το αποτέλεσμα είναι ένα καθηλωτικό δράμα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν όταν η Washington Post και οι New York Times συμμάχησαν λόγω της επερχόμενης αποκάλυψης στους Times για μια μυστική κυβερνητική συνωμοσία που θα γινόταν αργότερα γνωστή στον κόσμο ως «Φάκελοι του Πενταγώνου».

Αν και η είδηση αποκομίσθηκε αρχικά από τους New York Times, η Washington Post αναλαμβάνει μια ιστορία που έχει προκαλέσει ήδη αρκετές νομικές απειλές. Σε όλη την υπόθεση που εξετάζεται, διακυβεύεται η τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Αμερικάνων στρατιωτών, που μάχονται σε έναν πόλεμο, στον οποίο το ίδιο τους το κράτος δεν πιστεύει ότι μπορούν να νικήσουν. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες κρίσης, η πρωτοπόρος αλλά άπειρη εκδότρια της Washington Post, Κέι Γκράχαμ, θα ζυγίσει την κληρονομιά της ενάντια στην καθαρή της συνείδηση, καθώς αποκτά σταδιακά την αυτοπεποίθηση να ηγηθεί σε αυτόν τον αγώνα αλήθειας και δημοκρατίας. Ο αρχισυντάκτης της, Μπεν Μπράντλι, πρέπει να πιέσει την ομάδα του για να υπερβούν τους εαυτούς τους, γνωρίζοντας ότι ενδέχεται να κατηγορηθούν για προδοσία, ενώ απλά θα εκτελούσαν το επαγγελματικό τους καθήκον. Με αυτά τα δεδομένα, οι αουτσάιντερ της Washington Post, γίνονται μια γροθιά σε μια μάχη πολύ μεγαλύτερη από τους ίδιους – μια μάχη για τους συναδέλφους τους και το Σύνταγμα των Η.Π.Α. – που υπογραμμίζει την αναγκαιότητα ενός ελεύθερου Τύπου, στον οποίο πρέπει να λογοδοτούν οι ηγέτες της δημοκρατίας.

Το “The Post” ίναι η πρώτη ταινία στην οποία συνεργάζονται μαζί οι τρεις κινηματογραφικοί τιτάνες: Μέριλ Στριπ, Τομ Χανκς και Στίβεν Σπίλμπεργκ. Εκτός από σκηνοθέτης της ταινίας, ο Σπίλμπεργκ συμμετέχει και στην παραγωγή, μαζί με τις Έιμι Πασκάλ και Κρίστι Μακόσκο Κρίγκερ. Το σενάριο γράφτηκε από τη Λιζ Χάνα και τον Τζος Σίνγκερ, και το υπόλοιπο καστ περιλαμβάνει τους: Άλισον Μπρι, Κάρι Κουν, Ντέιβιντ Κρος, Μπρους Γκρίνγουντ, Τρέισι Λετς, Μπομπ Όντενκιρκ, Σάρα Πολσον, Τζέσι Πλέμονς, Μάθιου Ράις, Μάικλ Στάλμπαργκ, Μπράντλει Γουίτφορντ και Ζακ Γουντς.

Οι ηθοποιοί

O Σπίλμπεργκ συγκεντρώνει ένα λαμπρό καστ ηθοποιών που έχει αγαπηθεί από κοινό και κριτικούς, έχει βραβευτεί κι έχει διαπρέψει. Στο επίκεντρο αυτών βρίσκεται ένα πολύ δυνατό ντουέτο, αυτό των ερμηνειών της Στριπ και του Χανκς ως Γκράχαμ και Μπράντλι αντιστοίχως. Η Στριπ υποδύεται μία σχετικά άπειρη γυναίκα σε ηγετική θέση, σε ένα έδαφος διαρκώς μεταβαλλόμενο για τον γυναικείο πληθυσμό, ενώ ο Χανκς είναι ένας σκληροπυρηνικός ειδήμων στον κόσμο της δημοσιογραφίας, που εξελίσσεται επαγγελματικά από την απλή καταδίωξη ιστοριών στον αγώνα για τις αρχές της αλήθειας και της δημοσιογραφίας.

Οι Φάκελοι του Πενταγώνου

Το Μάρτιο του 1971, ο ρεπόρτερ των New York Times, Νιλ Σίχαν, πέτυχε τεράστια πρόσβαση σε μια μυστική έκθεση 7000 σελίδων, γεμάτη απόρρητες κυβερνητικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να φέρουν τα πάνω κάτω στο Λευκό Οίκο. Το έγγραφο, που προετοιμάστηκε αρχικά κατόπιν εντολής του τότε Υπουργού Άμυνας Ρόμπερτ Μακναμάρα το 1967, είχε τον τίτλο: «Η Ιστορία των Αποφάσεων που πάρθηκαν από τις Η.Π.Α. στο Βιετνάμ, 1945-66».

Όσο ακίνδυνη κι αν ακούγεται, η έκθεση αυτή και τα περιεχόμενά της έχουν τεράστιο αντίκτυπο μέχρι και στην πολιτική του σήμερα. Το έγγραφο – που σύντομα θα αποκτήσει παγκοσμίως φήμη ως οι «Φάκελοι του Πενταγώνου» – αποκάλυψε μια σκοτεινή αλήθεια: μεγάλα και σοβαρά μυστικά και απάτες για τον θανατηφόρο πόλεμο στο Βιετνάμ πέρασαν από τέσσερις προεδρικές θητείες: από τον Τρούμαν στον Αϊζενχάουερ, τον Κένεντι και τον Τζόνσον. Τα έγγραφα του Πενταγώνου αποκάλυψαν ότι καθένας από τους προέδρους αυτούς είχε παραπλανήσει επανειλημμένα το κοινό σχετικά με τις επιχειρήσεις των Η.Π.Α. στο Βιετνάμ και ότι ακόμη και όταν η κυβέρνηση υποστήριζε ότι επεδίωκε ειρήνη, πίσω από τα παρασκήνια, ο στρατός και η CIA επεκτείνονταν κρυφά και σταθερά στον πόλεμο.

Αυτές οι αποκαλύψεις ήταν ιδιαίτερα εκρηκτικές στις ειδήσεις τότε, μια και αναφερόμαστε σε μια εποχή όπου χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονταν σε θανάσιμο κίνδυνο κάθε στιγμή. Τελικά, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, από τον οποίο οι ΗΠΑ θα εξέλθουν το 1975, κόστισε τις ζωές 58.220 μελών της υπηρεσίας των ΗΠΑ και προκάλεσε την απώλεια περισσότερων από ένα εκατομμύριο ζωών. Τα έγγραφα του Πενταγώνου εξέθεσαν τις απάτες που οδήγησαν σε πολλούς από τους θανάτους αυτούς.

Μια ιδιόμορφη συνεργασία: Κάθριν Γκράχαμ και Μπεν Μπράντλι

Κι ενώ η ένταση της ταινίας συγκεντρώνεται γύρω από τον αγώνα της δημοσίευσης των Φακέλων του Πενταγώνου, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς και το πορτρέτο που δημιουργείται σιγά σιγά γύρω από μια συνεργασία που αποδεικνύει ότι κάποιες φορές, όταν οι άνθρωποι δουλεύουν σαν σύνολο, τα ταλέντα τους αναδύονται στην επιφάνεια ακόμα περισσότερο και το αποτέλεσμα είναι περισσότερο ικανοποιητικό. Αυτή η πολύ σπουδαία συμμαχία των Γκράχαμ και Μπράντλι που έγινε και στην πραγματικότητα, έδωσε τη δυνατότητα στους κινηματογραφιστές να φέρουν μαζί στη μεγάλη οθόνη δύο σπουδαίους ηθοποιούς με αποτέλεσμα να δημιουργείται δέος στο θεατή. Η παραγωγός Έιμι Πασκάλ δήλωσε: «Την πρώτη μέρα που ο Τομ και η Μέριλ μπήκαν στο σκηνικό που είχε φτιαχτεί ως γραφείο συντάξεως της εφημερίδας, τα σαγόνια όλων έπεσαν, μια και ήταν ήδη στο πετσί του ρόλου ως Κέι και Μπεν. Άλλωστε, είναι και οι δυο τους ηθοποιοί που μεταμορφώνονται αυτομάτως στους ρόλους που τους ανατίθενται, και αυτό είναι κάτι το μαγευτικό».

Από τις 11 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από την ODEON.

Δείτε το trailer:

Δείτε περισσότερα για τις ταινίες της εβδομάδας, featurettes και film clips αυτό το Σάββατο στις 23:00 στην εκπομπή Cinelovers στην τηλεόραση του ATTICA.

Καλή διασκέδαση!

xxx.

Xenia