Εκδρομή στη Ζαρούχλα – Λίμνη Τσιβλού: Οι πανέμορφες “Νύμφες του Χελμού”!

Γεια σας αγαπημένοι μου ταξιδιάρικοι αναγνώστες! Μια και μένουμε σπίτι είπα να σας ταξιδέψω λίγο νοερά για να αλλάξουμε παραστάσεις! Τον περασμένο χειμώνα έκανα μια μικρή εκδρομή στην πανέμορφη λίμνη Τσιβλού καθώς και στο χωριό Ζαρούχλα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου.

Η λίμνη Τσιβλού βρίσκεται στον Δήμο Αιγιαλείας του Νομού Αχαΐας, σε υψόμετρο 700 μέτρων περίπου, και θα τη δείτε να ξεπροβάλλει ανάμεσα στα έλατα στις πλαγιές του όρους Χελμού. Δημιουργήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1913, όταν μια μεγάλη κατολίσθηση συνέβη στην περιοχή, η οποία παρέσυρε χιλιάδες τόνους χώματος και βράχων, που κυριολεκτικά εξαφάνισαν το χωριό Συλίβαινα, αφού είχε προηγουμένως εκκενωθεί από τους κατοίκους του, ενώ καταπόντισε μερικώς και το χωριό Τσιβλός, απ’ όπου μάλιστα πήρε το όνομά της. Η τοπική παράδοση την ονομάζει, ωστόσο και Μαυρολίμνη εξαιτίας του τεράστιου κακού που προκάλεσε στην περιοχή, ενώ τα κλαδιά που ενίοτε αναδύονται από τα νερά της «μαρτυρούν» το κρυφό παρελθόν της.

Σήμερα η λίμνη Τσιβλού αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγροβιότοπος της χώρας, ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Χελμού – Βουραϊκού, μια περιοχή εξαιρετικής ομορφιάς και μεγάλης σημασίας, ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000 και φιλοξενεί πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας. Το ειδυλλιακό οικοσύστημα είναι πανέμορφο και περιτριγυρίζεται από ένα πανέμορφο καστανοδάσος, κρυμμένο ανάμεσα σε καταπράσινα έλατα και πεύκα. Το τοπίο είναι παραμυθένιο, ντυμένο στα λευκά, με τις  χιονισμένες κορυφές των βουνών της οροσειράς του Χελμού, που την περικυκλώνουν, να αντανακλώνται στα πράσινα νερά της.

Αφού παρέμεινα λίγη ώρα στην περιοχή ατενίζοντας τη λίμνη και καθαρίζοντας το μυαλό μου από κάθε σκέψη, πήρα τον δρόμο για το χωριό Ζαρούχλα, το πανέμορφο κεφαλοχώρι της περιοχής, που απέχει περίπου 12 χλμ. από τη λίμνη, κάνοντας όμως, μερικές στάσεις σ’ αυτήν την όμορφη, καταπράσινη διαδρομή μου.

Μια στάση ήταν φυσικά ο ποταμός Κράθης. Το όνομά του προέρχεται, σύμφωνα με τον Στράβωνα, από το Κίρνασθαι που σημαίνει «αναμειγνύω», και αυτό γιατί ο Κράθης έχει δύο κύρια ρεύματα που ενώνονται στην πορεία, ενώ, σύμφωνα με τον Παυσανία, πρόκειται για την ένωση δύο ποταμών που ο ένας ρέει υπέργεια και ο άλλος υπόγεια. Περνά μέσα από τα περίφημα Κλουκινοχώρια (Ζαρούχλα, Αγία Βαρβάρα, Σόλο, Περιστέρα, Μεσορούγι και Βουνάκι) και εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο.

Ανηφορίζοντας λίγο, έφτασα στο χωριό Αγρίδι, όπου μια πρόχειρη πινακίδα τράβηξε την τελευταία στιγμή την προσοχή μου. «Από εδώ ξεκίνησε η Επανάσταση του ’21. 14 Μάρτη 1821», γράφει χαρακτηριστικά. Εδώ λοιπόν, στο στένωμα του βουνού, σε σημείο γνωστό με την ονομασία «Πόρτες», στις 14 Μαρτίου του 1821 ο Νίκος Σολιώτης, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, πέτυχε το πρώτο σε όλον το Μοριά, αποτελεσματικό χτύπημα εναντίον των κατακτητών, θανατώνοντας Τούρκους ταχυδρόμους που μετέφεραν σημαντικές επιστολές στους αξιωματούχους τους σχετικά με τον επερχόμενο ξεσηκωμό των Ελλήνων. Μια επιτύμβια στήλη θυμίζει σήμερα στους περαστικούς το ηρωικό του κατόρθωμα.

Συνεχίζοντας μια όμορφη, χιονισμένη διαδρομή, λίγο αργότερα έφτασα στην πέτρινη και ελατοσκέπαστη Ζαρούχλα. Η Ζαρούχλα είναι ένα πολύ όμορφο, γραφικό κεφαλοχώρι, κυριολεκτικά πνιγμένο στα έλατα και τις καστανιές, με τα σπίτια του σε ύψος 1.100 μέτρων ανάμεσα σ’ ένα άνοιγμα που δημιουργούν τα βουνά Χελμός και Σαραντάπηχο. Στη Ζαρούχλα διασώζονται αρκετοί πέτρινοι πολεμόπυργοι και λιθόκτιστα αρχοντικά. Κάποια από αυτά μάλιστα μετρούν πάνω από 300 χρόνια ύπαρξης. Η Ζαρούχλα έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή θέρετρα της ορεινής Πελοποννήσου. Πέτρινα σπίτια, χτισμένα αλλού ψηλότερα, αλλού χαμηλότερα, παραδοσιακοί ξενώνες, ταβέρνες, καφετέριες και μαγαζιά με ντόπια παραδοσιακά προϊόντα, συνθέτουν αυτό το μαγικό σκηνικό.

Στην είσοδο του χωριού ορθώνεται  η προτομή του Σωτήρη Χαραλάμπη. Ο Σωτήρης Χαραλάμπης ήταν αγωνιστής και πολιτικός από την Αχαΐα που δραστηριοποιήθηκε στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο Πύργος του Χαραλάμπη είχε πυρποληθεί γύρω στο 1796 από τη σπουδαία Καλαβρυτινή οικογένεια των Πετμεζάδων, οι οποίοι θεώρησαν ότι ο Χαραλάμπης ήταν φιλότουρκος. Οι δύο οικογένειες μάλιστα συγκρούστηκαν σφόδρα την εποχή εκείνη για την πολιτική και στρατιωτική ηγεμονία της περιοχής. Ο πέτρινος και πανέμορφος Πύργος έχει αναπαλαιωθεί από τους τωρινούς ιδιοκτήτες του και λειτουργεί ως ξενώνας. Μπορείτε να διανυκτερεύσετε εκεί. Υπέροχη εμπειρία!

Τέλος, στο παλιό δημοτικό σχολείο της Ζαρούχλας, φιλοξενείται μια διαρκής έκθεση φωτογραφικού υλικού για την ιστορία, τη φυσική ομορφιά και τα αξιοθέατα της περιοχής με θέμα «Η Νωνάκριδα της Ομορφιάς και της Ιστορίας», με πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής που αξίζει να επισκεφτείτε. Η Νώνακρις ανήκε στην πόλη – κράτος του Φενεού. Ονομάστηκε έτσι από τη Νωνάκριδα, γυναίκα του μυθικού βασιλιά της Αρκαδίας, Λυκάονα, και βρισκόταν κοντά στα Ύδατα της Στυγός. Όταν πέρασε από εκεί ο Παυσανίας, βρήκε μόνο ερείπια της πόλης. Σήμερα η ορεινή περιοχή και οι οικισμοί της στα σύνορα του πρώην Δήμου Ακράτας με τον Δήμο Καλαβρύτων λέγεται Νωνάκριδα ή χωριά της Νωνάκριδος.

Κάπως έτσι ξεκίνησα για μια χαλαρή εκδρομή σε ένα άγνωστο ορεινό χωριό. Και βρέθηκα ξαφνικά στη μέση του πουθενά – αλλά μόνο δύο ώρες από την Αθήνα – να απολαμβάνω τη φύση και τη ζεστή φιλοξενία, αλλά να μαθαίνω και την ιστορία μας, σε ένα από τα ομορφότερα οδοιπορικά μου. Αξίζει να το ανακαλύψετε!

Μέχρι το επόμενο ταξίδι μου… σε φιλώ!

xxx.

Xenia