Ξέρω τι σκέφτεσαι! Τι σου γράφω για ταξίδια εν μέσω πανδημίας… Όμως τα νοστάλγησα τα Τρίκαλα… Κάτι που μου λείπουν τα ταξίδια… κάτι η επέλαση του ψύχους στη χώρα μας… Ε! Είπα να σου πω δυο λόγια… Άλλωστε ποιος μας απαγορεύει να ταξιδεύουμε με το μυαλό μας;
Η Ορεινή Κορινθία λοιπόν, στην οποία ταξιδεύω σε αυτό το post, είναι γραφική, καταπράσινη με υπέροχη θέα και μαγευτικά τοπία. Συνεπώς προσφέρεται για αγροτουριστικές και φυσιολατρικές αποδράσεις. Είναι φυσικό λοιπόν, να αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους μου προορισμούς για σαββατοκύριακο.
Αυτήν τη φορά λοιπόν, το travel post μου έχει προορισμό τρία όμορφα χωριά, σκαρφαλωμένα κυριολεκτικά στις βορειοανατολικές πλαγιές της Ζήρειας, τα Τρίκαλα.
Διασχίζοντας την εθνική οδό Κορίνθου – Πατρών λίγο μετά το Ξυλόκαστρο, με κατεύθυνση προς την Πάτρα, παίρνεις την έξοδο δεξιά και ακολουθώντας τις ενδείξεις κατευθύνεσαι στα Τρίκαλα που απέχουν 24 χλμ από το Ξυλόκαστρο.
Στην εκπληκτική διαδρομή μέχρι να φτάσω στην πρώτη συνοικία των Τρικάλων, δεν μπορούσα να πιστέψω το πανόραμα της φύσης που απλωνόταν μπροστά μου. Συνάντησα δάση με αγριοκυπάρισσα, οροπέδια, επιβλητικά βουνά, έντονη βλάστηση, κυρίως έλατα και μαύρα πεύκα, ελαιόδεντρα και κάποια βοσκοτόπια.
Τα Τρίκαλα
Λίγη ώρα αργότερα φτάνω στο χωριό των Τρικάλων, που τον χειμώνα είναι ντυμένο στα λευκά, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο, βγαλμένο από παραμύθι.
Τα Τρίκαλα Κορινθίας αποτελούνται από τρεις συνοικίες, τα Κάτω, τα Μεσαία και τα Άνω Τρίκαλα και είναι το μεγαλύτερο χωριό στην ανατολική πλευρά της Ζήρειας.
Βρίσκονται σε υψόμετρο 900, 1000 και 1100 μ. αντίστοιχα και είναι ένα από τα παλαιότερα ορεινά παραθεριστικά κέντρα.
Τα Τρίκαλα είναι χτισμένα στη θέση του αρχαίου Μύσαιου, τον 10ο αιώνα, από τους πεδινούς, που κυνηγημένοι από επιδρομείς, ανέβηκαν και έκτισαν χωριά σε έναν όμορφο και υγιεινό τόπο. Υπήρξαν επίσης, πατρίδα των Νοταραίων, ισχυρών προεστών της Κορινθίας.
Στα Τρίκαλα σήμερα, μπορείς να περιηγηθείς οδικώς ή ακόμα και με τα πόδια, αν το επιτρέπει ο καιρός, στους στενούς δρόμους και τα μονοπάτια του χωριού και να απολαύσεις τη μαγευτική θέα της Κορινθίας στο χιονισμένο βουνό, την Κυλλήνη ή Ζήρεια, όπως αποκαλείται, που «κόβει» κυριολεκτικά την ανάσα γαληνεύοντας παράλληλα την ψυχή και το σώμα.
Ό, τι καλύτερο για να εισπνεύσεις καθαρό αέρα, να χαλαρώσεις και να ξεκουραστείς.
Στα Άνω Τρίκαλα, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει υπέροχες πετρόκτιστες πλατείες με υπερ-αιωνόβια πλατάνια, πεύκα και έλατα.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το χιόνι που έχει αρχίσει να λιώνει, τη γραφική γέφυρα, τα ξερά κλαδιά, το λιγοστό πράσινο και το ρυάκι συνθέτουν ένα εξαιρετικά μοναδικό χειμωνιάτικο σκηνικό που αποτυπώνει στο μέγιστο βαθμό την αγνή ομορφιά της φύσης.
Ο ανθρώπινος παράγοντας έχει αφήσει σίγουρα το αποτύπωμά του στο χωριό των Τρικάλων με τους πετρόκτιστους ξενώνες, τις παραδοσιακές ταβέρνες και τα καφέ. Η φιλοξενία είναι κυρίαρχο στοιχείο στους ξενώνες του χωριού, είναι εξαιρετική και κάνει τον επισκέπτη να νοιώθει σαν στο σπίτι του, σε περιβάλλον παραδοσιακό και ζεστό.
Εγώ έμεινα στον Ξενώνα “Τα Πέρα Αλώνια”, στα Κάτω Τρίκαλα, τον οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα και είμαι σίγουρη ότι θα λατρέψεις! Ένας ήσυχος πετρόκτιστος χώρος με προσιτή πολυτέλεια, τζάκι, τζακούζι και ένα μπουκάλι ντόπιο κρασί να σε περιμένει στο δωμάτιο.
Παράλληλα, αξίζει να φας σε κάποια από τις πολυάριθμες παραδοσιακές οικογενειακές ταβέρνες της περιοχής. Το ζεστό τοπίο με το αναμμένο τζάκι και την υπέροχη θέα θα σε αποζημιώσει ενώ θα απολαύσεις κάθε λογής συνταγές φτιαγμένες από ντόπιο κρέας και τοπικά προϊόντα συνοδευμένες πάντα με χειροποίητο κρασί και φυσικά με μεράκι από τις μαγείρισσες των καταστημάτων.
Στα Άνω Τρίκαλα, η πλατεία είναι ιδανικό μέρος για να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου και να συνεχίσεις με τα πόδια την περιήγησή σου στα παραδοσιακά πετρόκτιστα μαγαζάκια της περιοχής.
Με την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική, τη χειροποίητη διακόσμηση, τη ζεστή ατμόσφαιρα και την ξυλόσομπα αναμμένη στο εσωτερικό τους, αξίζουν σίγουρα μια επίσκεψη.
Παράλληλα, οι ντόπιοι εκεί είναι πάντα φιλόξενοι να σε υποδεχτούν και να σε εξυπηρετήσουν προσφέροντάς σου μια μεγάλη γκάμα προϊόντων κυρίως παραγωγής τους. Έτσι, θα βρεις εξαιρετικής ποιότητας παραδοσιακά προϊόντα Φενεού, υγιεινά, βιολογικά ή μη, από αγνά υλικά της μητέρας φύσης και σε πολύ καλές τιμές.
Μερικά από αυτά είναι λάδι, κρασί, ζυμωτό ψωμί, χειροποίητα ζυμαρικά, χυλοπίτες, τραχανά, όσπρια, τα γνωστά φασόλια- βανίλιες Φενεού, φάβα Φενεού από λαθούρι, ρίγανη, τσάι, βότανα, σπιτικά γλυκά του κουταλιού και μεγάλη ποικιλία μελιού από θυμάρι και ορεινά δέντρα καθώς και μέλι καστανιάς για τους πάσχοντες από διαβήτη.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο της Ζήρειας
Η επόμενη μέρα με βρήκε έτοιμη να συνεχίσω τη διαδρομή μου, αυτήν τη φορά με προορισμό το Χιονοδρομικό Κέντρο της Ζήρειας. Το χιόνι ήταν άφθονο από το προηγούμενο βράδυ.
Βγαίνοντας από τα Άνω Τρίκαλα, ο δρόμος με οδήγησε στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Βλασίου, χτισμένο γύρω στο 1400 στον τόπο που βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα του. Έκανα μια στάση και συνέχισα να ανεβαίνω το βουνό. Το χιονισμένο τοπίο με τα κατάλευκα έλατα και την ομίχλη με αποζημίωσε με το παραπάνω.
Η υπέροχη φύση, η μυθολογική αύρα και η γεμάτη εικόνες χειμωνιάτικη διαδρομή σίγουρα θα σε μαγέψουν κατά την άνοδό σου στο βουνό.
Εδώ βιώνει κανείς τον παραδοσιακό ορεινό κόσμο, ζει τη γαληνή που γεννά την ισορροπία και την αρμονία και χάνεται στους δρόμους της Ζήρειας έχοντας την αίσθηση ότι είναι μέρος ενός όμορφου και ξεχωριστού παραμυθιού.
Η Ζήρεια, προέρχεται από σλαβική ρίζα που σημαίνει «βαλανίδι» και είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται στον νομό Κορινθίας. Το ύψος της είναι 2.380 μέτρα. Περιβάλλεται από τα Αροάνια στα δυτικά, τον Ολίγυρτο στα νότια ενώ βόρεια καταλήγει στον Κορινθιακό κόλπο.
Καλύπτεται από δάση μαυρόπευκου και ελάτης που ανέρχονται μέχρι τα 1.800 μ, απ’ όπου ξεκινάει η αλπική ζώνη με τις κορυφές της να είναι ως επί το πλείστον γυμνές. Διαθέτει όμορφες πεζοπορικές διαδρομές και δίκτυο δασικών δρόμων.
Οι κυριότερες αναβάσεις για την ψηλότερη κορυφή της γίνονται από τα Άνω Τρίκαλα ή το οροπέδιο, όπου φτάνει και ο ασφαλτόδρομος. Το οροπέδιο φιλοξενεί δύο ορειβατικά καταφύγια.
Τέλος, σύμφωνα με τη μυθολογία, στη Ζήρεια γεννήθηκε ο θεός Ερμής.
Όσο ανεβαίνω υψόμετρο το χιόνι γίνεται ολοένα και πιο πυκνό, η ομίχλη περιορίζει την ορατότητα, όμως το τοπίο γίνεται ακόμα πιο παραμυθένιο και ονειρεμένο.
Λίγη ώρα αργότερα αντικρίζω μπροστά μου το αθλητικό κέντρο της Ζήρειας. Το κέντρο βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από τους οικισμούς σε υψόμετρο 1500μ. και είναι ο βασικότερος προορισμός της Ορεινής Κορινθίας με το καφέ και τα 2 lift που το χειμώνα προσφέρουν στους επισκέπτες πολλές και απολαυστικές δραστηριότητες χιονιού και όχι μόνο.
Το κατάστημα των ενοικιάσεων διαθέτει μπότες, πέδιλα, σανίδες και όλον τον κατάλληλο εξοπλισμό για την ασφάλεια των επισκεπτών. Ένας συρόμενος αναβατήρας 400μ, ενοικιάσεις χιονοδρομικού εξοπλισμού και σχολή σκι για τα πρώτα βήματα στο σκι και το snowboard είναι μόνο κάποια απ’ όσα προσφέρει το κέντρο.
Διαθέτει επίσης, snowmobile για οργανωμένες διαδρομές στα πιο όμορφα σημεία του οροπεδίου της Ζήρειας.
Εγώ πάντως δοκίμασα να κάνω σκι με σχετική επιτυχία υπό την καθοδήγηση φυσικά του υπεύθυνου εξοπλισμού, Αντώνη Πινάρδου.
Από εδώ πεζοπορικά μονοπάτια οδηγούν επίσης, προς τις κορυφές της Μικρής και της Μεγάλης Ζήρειας, τη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, το σπήλαιο του θεού Ερμή και τη λίμνη Δασίου.
Τα ορεινά χωριά
Αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, μια όμορφη εκδρομή που ενδείκνυται για τους επισκέπτες της Ζήρειας είναι αυτή που ξεκινά από το χωριό των Τρικάλων με προορισμό την τεχνητή Λίμνη Δόξα.
Η καταπράσινη διαδρομή ανάμεσα στα βουνά και τα γραφικά χωριουδάκια της περιοχής σίγουρα θα σε αναζωογονήσει.
Το πρώτο χωριό που συναντάς στη διαδρομή σου είναι η παραδοσιακή Καρυά, ένα μικρό και ήσυχο χωριουδάκι, χτισμένο ψηλά στις βόρειες απολήξεις της Ζήρειας με πληθυσμό 20 περίπου μονίμων κατοίκων.
Επόμενο χωριουδάκι που σταμάτησα να επισκεφτώ είναι η Γκούρα, το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής με υψόμετρο 950 μέτρα. Εδώ αξίζει να σταθείς και να θαυμάσεις την πανέμορφη πλατεία με την επιβλητική πετρόχτιστη εκκλησία αλλά και τα αρχοντικά του 19ου αιώνα του οπλαρχηγού της Επανάστασης Νικόλαου Οικονόμου – Γκούρα, του Σάρλη και του Μούρτη, τα οποία αποτελούν ιστορικά διατηρητέα μνημεία, χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.
Φεύγοντας από την Γκούρα συνέχισα τη βροχερή αλλά υπέροχη ορεινή διαδρομή μου προς τη λίμνη Δόξα διασχίζοντας την Αρχαία Φενεό. Η μοναδικότητα της περιοχής οφείλεται στο μεγάλο οροπέδιο που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Ζήρεια και Χελμός.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο Φενεός έχει χαρακτηριστεί «Κορινθιακή Ελβετία» για την εκπληκτική του ομορφιά και τη μοναδική θέση του.
Η μεγάλη ιστορία του ξεκινά από τα Αρχαία Χρόνια καθώς σύμφωνα με τον Όμηρο οι Φενεάτες έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο ενώ την ύπαρξη πόλης στην περιοχή αναφέρει και ο Παυσανίας στα βιβλία με τις περιηγήσεις του.
Η Λίμνη Δόξα
Η μικρή εκδρομή μου στην περιοχή καταλήγει στη μαγική και παραμυθένια Λίμνη Δόξα. Στο οροπέδιο του Φενεού, κρυμμένη ανάμεσα σε δάσος με κεφαλληνιακή ελάτη, βελανιδιές και μαυρόπευκα, βρίσκεται η λίμνη Δόξα.
Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε για να καλύψει τις αρδευτικές ανάγκες της κοιλάδας του Φενεού.
Η λίμνη σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρα, η παρόχθια πλούσια βλάστηση, ο χείμαρος της Δόξας και τα ρέματα που την τροφοδοτούν αποτελούν ένα πλούσιο υγροτοπικό οικοσύστημα με σπουδαία βιοποικιλότητα και εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο.
Η λίμνη περιστοιχίζεται από τρία πανύψηλα βουνά της Πελοποννήσου, τη Ζήρια, τον Χελμό και την Ντουρντουβάνα. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες να αγναντεύεις το ειδυλλιακό περιβάλλον, καθαρίζοντας το μυαλό σου, χαλαρώνοντας με συντροφιά τους ήχους της φύσης και εισπνέοντας καθαρό αέρα.
Στο οροπέδιο του Φενεού βρίσκονται επίσης μια σειρά από καταβόθρες. Ο μύθος λέει πως οι καταβόθρες είναι έργα του Ηρακλή όταν αποφάσισε να αποξηράνει το έλος και να αποδώσει στους κατοίκους το εύφορο έδαφος. Κατασκεύασε λοιπόν, μεγάλα κανάλια αποξήρανσης, τα οποία ακόμα και σήμερα λειτουργούν ικανοποιητικά. Άλλες μυθικές εκδοχές επίσης, παρουσιάζουν τις καταβόθρες σαν εισόδους προς τον Άδη.
Μια λωρίδα γης μέσα στη λίμνη καταλήγει στο πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, το οποίο από αρκετά σημεία στην περίμετρο της λίμνης φαίνεται να είναι μέσα στη λίμνη και πάνω σε κάποιο νησάκι. Στη θέση αυτή βρισκόταν το παλαιό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Αφού έμεινα για αρκετή ώρα στη λίμνη περπατώντας, χαζεύοντας την ομορφιά της φύσης και συλλέγοντας όμορφες εικόνες, πήρα τον δρόμο της επιστροφής μέσα από εξίσου καταπράσινες και μαγευτικές διαδρομές με δάση και πλούσια βλάστηση, που έκαναν το οδοιπορικό μου στα γραφικά χωριά και τις περιοχές της ορεινής Κορινθίας μια αξέχαστη και μοναδική εμπειρία.
Καλό ταξίδι!
xxx.
Xenia