Αγαπητή Ναντίν,
Είμαι 25 ετών και ζω στην επαρχία με την οικογένειά μου. Όπως γνωρίζεις, η κατάσταση στη χώρα είναι τραγική και η οικογένειά μου είναι ακόμα ένα θύμα της κρίσης. Ο πατέρας μου, όπως και ο αδερφός μου, τα τελευταία χρόνια είναι άνεργοι. Η μητέρα μου εργάζεται μόνο την καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή 6 μήνες τον χρόνο. Εγώ δουλεύω σε ένα supermarket και, όπως καταλαβαίνεις, είμαι αυτή που πληρώνω το ενοίκιο του σπιτιού και κυρίως συντηρώ την οικογένειά μας. Σκέψου ότι αν και πέρασα στο Πανεπιστήμιο, αναγκάστηκα να φοιτήσω σε ΙΕΚ, για να μη φύγω από το σπίτι, ούτως ώστε να εργάζομαι για να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω σχέση με τον Στάθη, ένα παιδί από ένα διπλανό χωριό. Πριν λίγες ‘μέρες μου ζήτησε να μείνουμε μαζί. Είμαι ευτυχισμένη μαζί του και θέλω όσο τίποτα να δεχτώ. Όμως αν μετακομίσω δεν θα μπορώ με τον μισθό μου να συντηρώ 2 σπίτια. Όσο σκέφτομαι τι θα απογίνει η οικογένειά μου, τόσο περισσότερο μπερδεύομαι. Τί μου προτείνεις να κάνω; Να ζήσω επιτέλους όπως θέλω και μου αξίζει ή να θυσιάσω για δεύτερη φορά τη ζωή μου για χάρη της οικογένειάς μου που με χρειάζεται;
Ζωή
Αγαπητή Ζωή!
Δυστυχώς όλοι μας βιώνουμε καθημερινά τη δυσμενή οικονομική κατάσταση της χώρας μας και ειδικά οι δικές μας γενιές άδικα, καθώς είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τραγικές συνθήκες εργασίας με αξιολύπητους μισθούς. Αμαρτίαι γονέων… βλέπεις!!!
Στη δική σου περίπτωση ωστόσο, σου αξίζει ένα μεγάλο “Μπράβο!” καθώς για την ηλικία σου φέρεσαι πολύ ώριμα. Έχεις ήθος και αρχές, αφού δεν υπάρχουν πολλοί συνομήλικοί σου που θα θυσίαζαν τη φοιτητική τους ζωή και ένα καλύτερο μέλλον για χάρη της οικογένειάς τους! Εσύ εν αντιθέσει, έμεινες μαζί τους, σπούδασες και τους στηρίζεις όλα αυτά τα χρόνια ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, το σπουδαιότερο! Στην ουσία, συντηρείς μόνη σου με απόλυτη αξιοπρέπεια μια τετραμελή οικογένεια… και πάλι “Μπράβο” σου κορίτσι μου!
Από την άλλη, ο Στάθης, απ’ όσα μου γράφεις, καταλαβαίνω ότι αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή σου και ένα ευχάριστο διάλειμμα στη ρουτίνα της καθημερινότητάς σου. Είστε μαζί 2 χρόνια και θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να περάσετε στο επόμενο βήμα, που είναι το να συζήσετε. Έτσι εξάλλου θα δοκιμαστεί και η σχέση σας. Κατανοώ βέβαια τους ενδοιασμούς σου, καθώς είναι αδύνατο να συντηρείς μόνη σου 2 σπίτια! Όμως είναι κρίμα να μην προχωρήσεις και πάλι τη ζωή σου, να θυσιάσεις ξανά τις προσδοκίες σου και να στερηθείς πράγματα που σου αξίζουν και το σύμπαν τώρα σου προσφέρει απλόχερα. Εξάλλου μην ξεχνάς ότι στη ζωή μας οι ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον είναι σπάνιες, γι’ αυτό οφείλεις να την εκμεταλλευτείς τώρα πριν να είναι αργά και να το ρισκάρεις… Ίσως και ο αδερφός σου μπορέσει να βρει μια δουλειά ώστε να βοηθήσει λίγο και εκείνος τους δικούς σου και να μη νιώθεις τύψεις ότι τους παραπετάς ή δεν τους νοιάζεσαι. Δεν παύει να είναι γονείς σου και θα πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν πως θα είσαι πάντα δίπλα τους, αν σε χρειαστούν. Και οι ίδιοι φυσικά θα πρέπει να σε ωθήσουν να προχωρήσεις, μέλημα κάθε γονέα είναι η ευτυχία των παιδιών του!
Συμπερασματικά, είσαι σε μια ηλικία που πια πρέπει να ανοίξεις τα φτερά σου, να πειραματιστείς και γιατί όχι να δικαιωθείς ή ακόμα και να μετανιώσεις για τις επιλογές σου! Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ! Μην εγκλωβιστείς, μη φρενάρεις σε καμία περίπτωση τις φιλοδοξίες σου, μη φυλακίσεις ξανά τα θέλω σου! Άρπαξε την ευκαιρία και ζήσ’ το! Μη φοβηθείς! Να θυμάσαι πως το οφείλεις στον εαυτό σου…
Φιλικά,
Ναντίν!
