Κριτική "Berlin, I Love You": 10 ενδιαφέρουσες ιστορίες ανθρώπων με φόντο τη μεθυστική αύρα της γερμανικής μητρόπολης!

Μια ρομαντικά δραματική ταινία για τη δύσκολη ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, τα προβλήματα των νέων, τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, τη διαφορετικότητα, τον έρωτα, τον πόνο της αγάπης και το ατέρμονο αλλά πάντα γλυκό κυνήγι της ευτυχίας μέσα από 10 διαφορετικές ιστορίες με επίκεντρο τη γερμανική μητρόπολη.

11 διαφορετικοί σκηνοθέτες απ’ όλον τον κόσμο σκηνοθετούν 10 διαφορετικές σύντομες ιστορίες ανθρώπων που συνεχίζουν το franchise του Cities of Love του Emmanuel Benbihy, εμπλουτίζοντας το κινηματογραφικό σύμπαν των ρομαντικών δραμάτων-κωμωδιών, όπως το “Paris, je t’aime” του 2006, το “New York, I Love You” του 2008 και το “Rio, Eu Te Amo” του 2014. Μέσα από την ταινία προβάλλεται η δυναμική των διαπροσωπικών σχέσεων έτσι όπως διαμορφώνεται από τα προβλήματα και τις χαρές που προκύπτουν. Βέβαια δεν εστιάζει κατ’ ανάγκη στους δεσμούς που ενέχουν το ερωτικό στοιχείο, αλλά και σε εκείνους που ενώνουν π.χ μια μητέρα (Έλεν Μίρεν) με την κόρη της (Κίρα Νάϊτλι).

Directed by Massy Tadjedin with Helen Mirren & Keira Knightley

Μια ερωτική επιστολή με παραλήπτη μια μοναδική πόλη. Εικοσιπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους, το Βερολίνο είναι μία από τις πιο καταπληκτικές πόλεις του κόσμου. Εμπνέει καλλιτέχνες και σκηνοθέτες από διαφορετικούς πολιτισμούς. Στο επίκεντρο λοιπόν, της ταινίας βρίσκεται η γερμανική μητρόπολη με τη μεθυστική της αύρα ως κέντρο συνάντησης τυχοδιωκτών και ονειροπόλων που αναζητούν τον εαυτό τους, την τύχη τους, ένα διάλειμμα από την πραγματικότητα και φυσικά τον έρωτα. Αν και στις προηγούμενες ανθολογίες είδαμε στη σκηνοθεσία μεγάλα ονόματα, όπως οι αδερφοί Κοέν και ο Αλφόνσο Κουαρόν, στο “Berlin, I Love You” αρκούμαστε, μεταξύ άλλων, στους Ντένις Γκάνσελ («Το Κύμα») και Πίτερ Τσέλσομ («Το Διάστημα Ανάμεσά μας»), επιλογή που, αν και φαίνεται κατώτερη, ανταμείβει τελικά τον θεατή. Φυσικά και η ταινία έχει την καρτ-ποστάλ λογική που συναντήσαμε και στις προηγούμενες, χωρίς να αναλώνεται στην επίδειξη των γενικά γνωστών αξιοθεάτων του Βερολίνου αλλά σε μικρές γειτονιές και πανέμορφα, άγνωστα σημεία ντυμένα με υπέροχα χρώματα και τις ανάλογες μουσικές νότες. Η εναλλαγή των πλάνων είναι σχετικά γρήγορη, χωρίς να αφήνει περιθώρια βαρεμάρας και το πέρασμα από τη μια ιστορία στην επόμενη γίνεται έξυπνα και όμορφα σκηνοθετικά. Βέβαια αυτό που σίγουρα θα παρατηρήσει ο θεατής είναι ότι δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική σύνδεση των ιστοριών, παρά μόνο το γεγονός ότι όλες καταλήγουν στο ίδιο μέρος στο φινάλε της ταινίας.

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προσθήκη στο “Berlin, I Love You” πέρα από τα κλισέ που σίγουρα τα περιμέναμε, όπως το ρομάντζο, ο χορός, η μουσική, το φλερτ και ο έρωτας, είναι ότι οι δημιουργοί θίγουν με όμορφο τρόπο πρωταρχικά κοινωνικά ζητήματα της επικαιρότητας, όπως η προσφυγική κρίση, η επαγγελματική αποτυχία, η σεξουαλική παρενόχληση εις βάρος των γυναικών, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, τα θεσμοκρατικά οικογενειακά στεγανά και η τρομοκρατία.

Μερικά από τα ονόματα του cast της ταινίας είναι οι Κίρα Νάϊτλι,’Ελεν Μίρεν, Λουκ Γουίλσον,Τζιμ Στάρτζες, Μίκι Ρουρκ,Τζίνα Ντίουαν, Χέϊντεν Πανετιέρ, Ντιεκ Γολούνα και Ντιάνα Αγκρόν. Ωστόσο, η ταινία δεν χαρακτηρίζεται από σημαντικές ή /και ιδιαίτερα δυνατές σκηνές με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε αξιόλογες ερμηνείες.

directed by Til Schweiger with Mickey Rourke and Toni Garrn at Bar am Lüchowplatz

Συνοψίζοντας, το “Berlin, I Love You”, είναι μια δραματική ρομαντική κομεντί για όλες τις ρομαντικές και ονειροπόλες ψυχές εκεί έξω που πιστεύουν στον δυνατό και κεραυνοβόλο έρωτα και γι’ αυτούς που ακόμα αναζητούν τον τρόπο να συγκεράσουν τα θέλω και τα όνειρά τους με την αντίστοιχη καθημερινότητα κάποιου άλλου. Το σίγουρο είναι ότι θα ταυτιστείτε με κάποια ιστορία ή χαρακτήρα και θα προβληματιστείτε για τη σύγχρονη πραγματικότητα. Γιατί όχι και να συγκινηθείτε. Και μπορεί να μην προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο σε σενάριο και σκηνοθεσία, αλλά γενικά η ταινία καταφέρνει να σας ταξιδέψει στις πιο γοητευτικές γωνιές της καταπληκτικής γερμανικής μητρόπολης, του Βερολίνου. Εγώ πάντως το αγαπώ!